جک
سه شنبه 28 شهریور 1385قدیمی ها یکی یک میروند٬ از اینکه یک روز قدیمیترین فرد گروه کاری باشم می ترسم٬ جک امروز رفت٬ سال نود وسه بازنشت شده بود و تصمیم گرفته بود که هفته ایی دو روز خدماتش را به طور رایگان در اختیار مرکز ما بگذارد٬ شغل اصلی اش مهندسی بوده ولی در مرکز ما هر جایی که به او احتیاج بود از او کمک می خواستیم٬ از تعویض لوله آب و تعمیر سیفون توالت گرفته تا کارهای حسابداری٬
امروز وقتی همه دور هم جمع بودیم تا به سلامتی اش چیزی بنوشیم جک از کودکی اش گفت٬ می دانستم سه دختر و یک پسر دارد ولی هرگز از خانواده اش برایمان نگفته بود٬
نه تا خواهر و برادر بودند و پدرش را سه سالگی از دست داده بود٬ از خاطرات جنگ جهانی دوم می گفت که کودکی بیش نبوده٬ از خاطره بمبارانها می گفت٬ می گفت که یک بار که در حیاط مدرسه بوده هواپیماها برای بمباران آمده بودند و او به جای اینکه بترسد و فرار کند با شیفتگی به آسمان و مانور جنگنده ها نگاه می کرده٬ جک حرف می زد و من داشتم فکر می کردم که درطی این پنج سال من نتوانسته بودم بشناسمش٬ من پیرمرد را دیده بودم که مواظب بود که فیش تلفن زیاد نشود در مصرف گازوییل صرفه جویی شود و حتی از پشت کاغذ های فتوکپی شده به عنوان چک نویس استفاده شود٬ من جک کودک را ندیده بودم٬ جک نوجوان را هم نتوانسته بودم بشناسم٬ جک بیشتر از نوه هایش برایمان گفته بود تا خودش٬ انگار ما جوانها هیچوقت جایی به او نداده بودیم٬
زمان گذشته بود و ما آنقدر درگیر کار روزمره بودیم که از کنارش گذشته بودیم بی آنکه سعی کرده باشیم تا بشناسیمش٬ میدیدم که همیشه با کت و شلوار می آید و تلاش می کند که رنگ کراواتش به پیراهن اتو کشیده اش بیاید٬ می دانستیم که گوشهایش خوب نمی شنوند و وقتی پشتش به ماست باید تقریبا داد بزنیم تا سلام ما را بشنود٬ درون جک برایمان ناشناخته بود و ناشناخته خواهد ماند٬
برایش به عنوان تشکر از زحماتش کراوات خریدیم٬ به من و سوفیا همکارم ماموریت خرید کادو و کارت داده شد بود٬ از رنگ کراوات خوشش آمد و چون به رنگ پیراهنش می آمد آنرا سریع به دور یقه پیراهنش گره زد٬
دلم گرفته بود٬ از خداحافظی های اینطوری اصلا خوشم نمی آید٬ خانه از قدیمی ها خالی می شد و من ته دلم هم در حالی خالی شدن بود٬
تجربيات کاري | بازگشت به صفحه اول
دنبالک:
آدرس دنبالک براي اين مطلب: http://www.donyayeman.com/cgi-bin/mt/mt-tb.cgi/542