جای خالی
دوشنبه 9 آبان 1384جای خالی را با هیچ چیز نمی شود پر کرد. هیچ چیز نمی تواند جای خالی تو را پر کند.
چراغ اتاقت اولین چیزی است که در بازگشت هر روزه ام به خانه روشن می کنم. بعد هم دستم بی اختیار به سوی دگمه کامپیوتر می رود و بلافاصله اتاق پر از صدای همیشگی میشود.
در میان ایمیل ها به دنبال نشانی از تو می گردم. بعد چندین بار میخوانمت. در اتاقی که هنوز سرشار از بوی توست به تو فکر می کنم به خودم و به ما.
از فردا شمارش معکوس را شروع خواهم کرد. امسال دیگر کوچ پرستوها را دنبال نمی کنم. به بهار فکر خواهم کرد. به بازگشت. به شروعی دیگر. به رگبارهایی که همه چیز را خواهند شست، حتی قطره های اشک را بر گونه های من.
يادداشت ها | بازگشت به صفحه اول
دنبالک:
آدرس دنبالک براي اين مطلب: http://www.donyayeman.com/cgi-bin/mt/mt-tb.cgi/443